همسایه های عراق

همسایه های عراق - کویت

همسایه های عراق - کویت

کویت با نام رسمی دولت کویت کشوری در غرب آسیا است. کویت با کشورهای عراق و عربستان سعودی دارای مرزهای خاکی و با ایران از راه خلیج فارس دارای مرز آبی است.

پایتخت آن، شهر کویت و زبان رسمی این کشور عربی و واحد پول آن دینار کویت است.
طبق آخرین آمار، جمعیت کویت در سال 2018 میلادی 4٫1 میلیون نفر بوده است که 1٫2 میلیون نفر آنان شهروند کویت و 2٫8 میلیون نفر اتباع غیرکویتی هستند. دین بیشتر شهروندان کویت اسلام است. در مورد پیروان مذاهب اسلامی در کویت آماری رسمی وجود ندارد، اما برآورد می‌شود که 70 درصد از شهروندان کویتی سنی و 30 درصد شیعه هستند.
کویت کشوری نفت خیز است. میدان نفت «بورگان» در جنوب شرقی این کشور، دومین میدان بزرگ خشکی نفت در جهان است که بخش بزرگ تولید نفت این کشور را تأمین می‌کند و طبیعتاً نفت و فرآورده‌های نفتی مهم‌ترین اقلام صادراتی کویت بوده و بیش از 96 درصد آن را تشکیل می‌دهند.
تولید ناخالص داخلی کویت پس از جنگ دوم خلیج فارس و از سرگیری فعالیت‌های اقتصادی در سال 1992 رشد داشت. در سال 1993 تولید ناخالص داخلی این کشور به 34/7 میلیارد دینار رسید که در مقایسه با سال 1992، 33 درصد رشد داشت. این مبلغ در سال 1999 بالغ بر 8/44 میلیارد دلار بوده ‌است. تولید ناخالص داخلی کویت در سال 2017 به 126 میلیارد دلار رسیده‌است
بخشی از تولیدات کشور کویت نیز از ذخائر هیدرکربونی موجود در ناحیه بی‌طرف تأمین می‌شود.کویت در نظر دارد تا پایان سال 2020 ظرفیت تولید خود را به چهار میلیون بشکه افزایش دهد و این میزان را تا سال 2030 ثابت نگه دارد.

تاریخچه روابط با عراق

به رغم پیشرفت چشمگیر در روابط عراق و کویت در چند سال اخیر، اما همچنان جو سنگینی از بی اعتمادی توام با نگرانی، بر فضای مناسبات این دو کشور خیمه زده که بخشی زیادی از آن ریشه در حوادث سال های 1990 و 1991 و بخشی متاثر از رقابت های اقتصادی این دو کشور در منطقه خلیج فارس دارد.
کویتی ها در سطوح اجتماعی و نمایندگان پارلمان و پاره ای شخصیت های سیاسی، همواره با یادآوری حوادث سال‌های 1990 و 1991، به عراق به چشم دشمنی نگاه می کنند که همچنان چشم طمع به خاک آن‌ها دارد، امری که همواره مورد انتقاد عراقی ها بوده است و تاکید دارند که این رژیم بعثی صدام بود که کویت را اشغال کرد و نباید گناه آن به پای مردم عراق نوشته شود.
در طرف مقابل عراقی ها در سطح نمایندگان و نخبگان سیاسی نیز نسبت به انگیزههای کویت درخصوص حمایت از بازسازی و سازندگی و پیشرفت عراق انتقاد دارند و می گویند که این کشور برای ابراز حسن نیت خود، به جای برگزاری کنفرانس بین المللی برای بازسازی عراق، بهتر است نخست از مابقی بدهی‌های خود از عراق چشم پوشی کند.
کمیته ویژه سازمان ملل در امور پرداخت غرامت های جنگ سال 1991، چندی پیش مبلغ  270 میلیون دلار از فروش نفت عراق را به عنوان بخشی از بدهی کویت برداشت و به حساب کویت واریز و اعلام کرد که این کشور همچنان 4 میلیارد دلار دیگر از عراق مطالبه دارد.
نخبگان سیاسی عراقی، دولت کویت را متهم می کنند که کویت با دعوت و فراخواندن مکرر مقامات عراقی و  فضاسازی، درصدد گرفتن امتیازهای بیشتر و انزوای اقتصادی و محرومیت عراق از آبهای آزاد هستند.  
این موارد نشان  می‌دهد که  با گذشت نزدیک به سه دهه از اشغال کویت توسط رژیم صدام، هنوز روابط دو کشور متاثر از آن دوران در هاله ای از ابهام قرار دارد و به رغم تلاش مقامات،  پرسش ها درباره ماهیت حقیقی روابط این دو همسایه همچنان به قوت خود باقی است.

روابط اقتصادی

گذرگاه صفوان در جنوب عراق و استان بصره تنها معبر مرزی میان کویت و عراق به شمار می رود.
حجم واردات کالا از کویت به عراق چندین برابر کالاهای صادراتی عراق به کویت است.
روابط تجاری بین عراق و کویت فراز و فرودهای زیادی داشته است. به عنوان نمونه در سفر وزیر تجارت کویت به عراق در سال 2019،  بغداد از ایده افتتاح منطقه آزاد تجاری بین عراق و کویت استقبال کرد. با این حال یک عضو شورای استانی بصره با ابراز نگرانی در مورد ایده ساخت یک منطقه آزاد تجاری، تأکید کرد که مخالفت وی دلیل ساده‌ای دارد و آن هم تأثیر منفی این منطقه جدید بر رونق بندر فاو در آب های خلیج فارس است.
طبق نظر وی کالاهایی که از کویت وارد عراق می‌شوند 200 برابر بیشتر از کالاهای صادراتی عراق به کویت هستندکه وجود یک منطقه آزاد تجاری بدین معناست که بندر فاو دیگر قابل استفاده نخواهد بو و با مراجعه کشتی‌ها به بندر مبارک‌الکبیرکویت، در آنجا بارگیری و بدون پرداخت هیچ هزینه‌ای وارد منطقه آزاد تجاری می‌شوند. 
در تاریخ 5 اسفند 98 گذرگاه مرزی «صفوان» توسط کویتی‌ها بسته شد. منابع عراقی بستن گذرگاه مرزی صفوان توسط کویت را در راستای اقدام های پیشگیرانه شدید این کشور برای مقابله با انتشار ویروس کرونا ارزیابی کردند.

لینک کوتاه
پانیذ ابراهیمی نژاد

پانیذ ابراهیمی نژاد

مرا دنبال کنید:

دیدگاه خود را بیان کنید