پس از دوسال از افتتاح رادیو قاهره در سال 1936، گیرنده‌های رادیویی برای راه‌اندازی «رادیو بغداد» در میدان‌های معروف عراق نصب شدند. اولین جمله‌ای که از این گیرنده‌ها شنیده شد این بود: «اینجا بغداد است. دار السلام،صدای عرب».

در آن زمان رادیو بغداد دومین رادیو در کشورهای عربی بود. با راه‌اندازی گیرنده‌های رادیویی بسیاری از مردم برای شنیدن برنامه‌های رادیو، خانه‌های خود را ترک کرده و به سمت خیابان حرکت می‌کردند. در دهه 30، با ورود رادیو به عراق، قهوه‌خانه‌ها خصوصاً قهوه‌‌خانه‌های بزرگ و مشهور شکل دیگری به خود گرفتند و شنیدن ترانه‌های معروف عراقی به یکی از سرگرمی‌های مردم در این اماکن تبدیل شده بود. معمولاً صاحب قهوه‌خانه‌ رادیوی بزرگی را در گوشه‌ای نصب و سپس میکروفونی به آن وصل می‌کردند تا صدای موسیقی و ترتیل قرآن در فضای قهوه‌خانه‌ پخش شود.
اولین قهوه‌خانه‌ای که در عراق به رادیو مجهز شد متعلق به شخصی به نام «حاج عبدالعزیز» بود. این قهوه‌خانه در منطقه‌ رصافه‌ بغداد واقع شده است. در آن زمان یکی از دوستان عبدالعزیز، استودیویی در خانه‌ مجاور قهوه‌خانه راه‌اندازی کرده و توسط یک سیم صدا را به قهوه‌خانه منتقل می‌کرد. مدتی بعد این شخص به کمک گروهی موسیقی را به طور زنده پخش می‌کرد. این اقدام وی با استقبال زیادی از سوی مردم مواجه شد. ایده این فرد سبب شد بسیاری از قهوه‌خانه‌ها با ایجاد یک سکو، فضایی برای برنامه‌های زنده‌ موسیقی به وجود آورند. این برنامه‌ها از زمان راه‌اندازی رادیو در سراسر استان‌های عراق رواج یافت.
رادیو «الزهور» اولین رادیو متعلق به ملک غازی بود که در سال 1936 راه‌اندازی شد. به دلیل رویکردهای مخالف با دولت انگلیس ملک غازی به فکر راه‌اندازی رادیویی بومی بود و در ابتدای تابستان همان سال «هنا بغداد»(اینجا بغداد) راه‌اندازی شد. اولین صدایی که از این رادیو با صدای گوینده‌ رادیو، «عبدالستار فوزی» شنیده شد این بود «اینجا بغداد است!» پس از مدتی ایستگاه‌های رادیویی زیادی راه‌اندازی شدند و زندگی روزمره‌ مردم عراق را بازتاب می‌دادند. تمامی این رادیوها هر روز صبح به طور آزمایشی با 5 دقیقه برنامه‌ صبح‌گاهی شروع به کار ‌می‌کردند. از برجسته‌ترین گویندگان برنامه‌های رادیویی می‌توان به «کریم مجید» و «عمو ذکی» اشاره کرد.
در طول دهه‌ 30 میلادی برنامه‌های رادیویی با روالی یکسان اجرا می‌شد و تغییر خاصی در آن‌ها ایجاد نشد. این برنامه‌ها شامل اخبار، برنامه‌های صبحگاهی، سریال‌های رادیویی و برنامه‌های کودک بود. 
از پرطرفدارترین برنامه‌های رادیویی نزد مردم عراق می‌توان به برنامه‌ای به نام برنامه‌ روستایی و هشدار نسبت به ناامیدی اشاره کرد. این برنامه با نقل داستان‌های واقعی توسط اشخاص تماس گیرنده با رادیو ساخته می‌شد و در پایان داستان راه حلی برای مشکلات پیشنهاد می‌شد. از دیگر برنامه‌های رادیویی پرطرفدار می‌توان به «قل ولا تقل»، «استودیو عشره»، «نادی الاذاعه» و «اسمک عنوانک» اشاره کرد.
رادیوی عراق در زمان «سردار عبدالکریم قاسم» شاهد شکوفایی بی‌سابقه‌ای بود. عبدالکریم قاسم شخصاً بر بسیاری از برنامه‌ها نظارت داشت. وی بسیاری از اشخاص با تجربه در زمینه‌ی رادیو و تلویزیون را برای اجرای برنامه‌ها و پرورش افراد به کار می‌گرفت. رادیو و تلویزیون عراق در دهه‌‌های 70 و 80 به طور قابل توجهی نظر مخاطبان را به خود جلب کرد و بسیاری از استعدادهای این عرصه در این زمان شکوفا شدند. با گذشت زمان رفته رفته این حوزه، بخش قابل توجهی از امور کشور را به خود اختصاص داد و بسیاری از امور سیاسی و اجتماعی کشور را تحت شعاع قرار داد. امروزه رادیو در کنار تلویزیون از اهمیت بالایی در عراق برخوردار است.

لیست شبکه‌های رادیویی عراق