در کشور عراق مهم نیست که افکار نسل‌های جدید چقدر با والدین و بزرگانشان متفاوت است، چراکه سنت‌ها و آداب و رسومی وجود دارد که نمی توان از آنها روی برگرداند،مانند سنت‌ها و رسوم مربوط به ازدواج.

رسوم ازدواج در کشور عراق شباهت‌های زیادی با ایران دارد که در ادامه این مطلب با آن‌ها آشنا می‌شویم.

جستجوی دختر مناسب برای پسر مجرد

در این مرحله خانواده پسر به جستجوی دختر مناسب برای پسرشان که در شرف ازدواج است می پردازند. زنان خانواده یا نزدیکان این وظیفه را برعهده می‌گیرند و این موضوع را با نزدیک‌ترین دختران در اطراف خود در میان می‌گذارند. بعد از پیداشدن دختر با مشخصات مورد پسند پسر و تایید اولیه خانواده دختر، ملاقات و دیداری هماهنگ می‌شود که پسر و دختر همدیگر را ملاقات کنند که این کار «رویة الشرعیة» یا دیدار شرعی نام دارد. پس از موافقت طرفین، شخصی با سن بالا از طرف خانواده داماد برای خواستگاری پیش قدم می‌شود و تاریخ روزی به نام «شربت» یا بله برون را تعیین می کنند.

روز شربت یا مشایة

مراسم مشایة بدین معنی است که گروهی از بستگان و دوستان داماد در خانه او گردهم می‌آیند و سپس به اتفاق به سمت منزل عروس می‌روند و به همین دلیل است که برخی به آن مشایه می‌گویند. هنگامی که دو طرف (خانواده داماد و عروس) گردهم می‌آیند، مراسم خواستگاری رسما با درخواست پدر داماد یا شخصی که دارای مقام و جایگاه بالایی است، شروع می‌شود.
سپس پدر یا قیم عروس در صورت رضایت موافقتش را اعلام می‌کند و از همه حاضران با شربت به نشانه توافق برای وصلت پذیرایی می‌شود و نهایتا صحبت‌های لازم برای تعیین میزان مهریه و شرایط و  مستلزمات ازدواج صورت می‌گیرد.

مراسم عقد

مراسم عقد در خانه عروس برگزار می‌شود و داماد و خانواده و بستگان همراه شیخ یا عاقد معتمد دولت به منزل پدر عروس می‌آیند. عروس، لباس سفید سنتی می‌پوشد و روی صندلی می‌نشیند و پاهای خود را در ظرف حاوی آب وگیاه یاس می‌گذارد و در دستان خود دانه های هل می‌گیرد. در کنار عروس یک سینی که به سینی عطار معروف است و دارای شمع و شیرینی و عود و لیوان های شکر است، قرار می‌دهند. پس از انجام این‌ها، عاقد خطبه عقد را می‌خواند و صیغه عقد جاری می‌شود و سپس دختران حاضر در مراسم تکه پارچه سفیدی را روی سر عروس می‌گذارند و صورتش را می‌پوشانند. پس از آن داماد وارد می‌شود و پارچه روی سر عروس را برمی‌دارد و طلاها و زیورآلاتی را که برایش تهیه کرده به او تقدیم می‌کند.

یوم الفرشه ( روز چیدن اثاث خانه عروس) و الفال الطیب ( فال نیک)

در این روز خانواده عروس به خانه‌ای که قرار است خانه عروس و داماد باشد می روند. اثاثیه منزل را با خود به آنجا برده و اصطلاحا خانه را می چینند. بر روی تخت خواب، پارچه ای سفید، مقداری پول، یک عروسک بچه و گل قرار می دهند تا برحسب آداب و رسوم، این ازدواج پربرکت و سرشار از رزق و روزی و برکت فرزند باشد.

لیلة الحناء (شب حنابندان)

شب حنابندان معمولا یک شب قبل مراسم عروسی برگزار می‌شود که در آن عروس چند دست لباس به رنگ‌های مختلف می‌پوشد. به این صورت که هر دو یا سه ساعت یک دست لباس عوض می کند و زنان و دختران حاضر در مراسم نیز مشغول رقص و پایکوبی و خواندن ترانه های محلی می‌شوند و در آخر مراسم بستگان نزدیک عروس که معمولا مسن‌تر هستند، به دست و پای عروس حنا می‌زنند.

روز عروسی؛ رقص و ساز و آواز

در روز مراسم،عروس لباس مختص این روز را به تن می‌کند. عروس در خانه پدرش امور خودآرایی و آماده شدن جهت مراسم را انجام می‌دهد. حوالی عصر یا غروب، داماد به همراه گروهی از بستگان (کاروان عروسی) و با ساز و آواز و رقص محلی و طبل عراقی و مراسمی که به «الزفة» معروف است به دنبال عروس می‌آیند.

صبحانه اولین روز بعد از عروسی

در صبح اولین روز بعد از عروسی، مادر و خواهران عروس صبحانه ای شامل: عسل، سرشیر معروف عراقی(گیمر)، الکاهی(نوعی شیرینی عراقی)، چند نوع پنیر، انواع مربا، چای و آب میوه و چند نوع کیک را به خانه عروس و داماد می‌برند.