رقص‌های محلی و سنتی در مناطق مختلف ریشه در فرهنگ و آداب مردم آن منطقه دارد. در این مطلب به معرفی انواع رقص‌های معروف در کشور عراق می‌پردازیم.

الجوبی

یکی از رقص‌های محلی عراق است که به صورت گروهی و به شکل دایره‌وار انجام می‌شود. این گونه رقص در کشور سوریه به دبکه معروف است و غالبا در جشنواره‌ها و مراسم عروسی اجرا می‌شود. گروه رقص معمولا از پنج یا ده نفر که به آنها «اهل الجوبی» می‌گویند و نوازنده سازی به نام «یرغول» یا «الشبابه» و طبل تشکیل می‌شود. این نوع رقص در شمال و مرکز و جنوب عراق رایج است و به طور گسترده در مناطق غربی عراق و استانهای انبار، صلاح‌الدین و نینوا بسیار شناخته شده است. رقصنده‌های این گروه معمولا لباس مخصوص به تن می‌کنند که این لباس در استان‌های مختلف کمی متفاوت است. به عنوان مثل در بغداد این لباس به صایه بغدادی معروف است و در شمال عراق این لباس شامل «دشداشه» (پیراهن بلند مردانه) و «شماغ» و «عگال» است. این ترکیب لباس در مرکز و جنوب عراق نیز رایج است، ولی در کردستان به لباس کردی معروف است.
الجوبی شامل حرکات هماهنگی است و اعضای گروه در حین رقص دست یکدیگر را می‌گیرند و با ریتم خاصی به انجام حرکات موزون می‌پردازند. رقص جوبی دارای ملودی خاصی است که صدای طبل به این رقص ریتم خاصی می‌دهد و شامل آوازهای متنوع محلی است.

الدبکه الکردیه

در این نوع رقص که در گویش کردی به آن «هلبرکی» یا «شایی» می‌گویند، اعضای گروه دست در دست یکدیگر و شانه به شانه هم با ریتم خاصی می رقصند. این رقص در کشورهای لبنان و سوریه و ایران نیز رایج است. این رقص به شکل دایره‌ای است که در وسط آن یک رقصنده به طور مستقل قرار می‌گیرد و معمولا در مراسم عروسی و جشن‌های مختلف نظیر ولادت، نوروز و بعضی از مراسمات دینی در بین بعضی از اقوام کرد اجرا می‌شود. دبکه، یک رقص سنتی است که کردها را از سایر اقوام مجاورشان متمایز می کند.
این رقص در مناطق مختلف به طور جزیی در حرکات متفاوت است و انواع مختلفی دارد، ازجمله دبکه سنتی یا دبکه سه قدم که در شرق و جنوب کردستان رایج است و دبکه یازده قدمی که بیشتر در غرب و شمال کردستان متداول است.